Windpilot ... strictly for Cruising

Ervaring met Ultralight Deplacement Boats (ULDB) van alle groottes heeft geleerd dat het snelheidspotentieel van deze schepen te groot is om een betrouwbaar gebruik van een windvaanstuursysteem te kunnen maken. Elke verandering van windkracht heeft een sensationele verandering van de snelheid en dus van de schijnbare windinvalshoek tot gevolg. Het snelheidspotentieel van deze schepen varieert van 0 tot 25 kn, omdat ze gaan planeren. Bij waterverplaatsende schepen heeft een verandering van windkracht maar een geringe toename van de snelheid tot gevolg. De bereikbare maximumsnelheid van nagenoeg alle toerschepen is strikt gerelateerd aan de lengte van de waterlijn.

Monohull ULDB's zijn niet aan deze beperkingen onderhevig. Boeg, onderwaterlijn, kiel, waterverplaatsing en zeiloppervlak zijn toegesneden op zo snel mogelijk surfen, zelfs bij een gematigde windkracht. Deze manier van zeilen ligt eenvoudig buiten het bereik van een windvaanstuurinrichting.

Het vermogen om te planeren met de daarmee verbonden grote veranderingen van de schijnbare wind maken het voor een windvaanstuurinrichting zo goed als onmogelijk zich bij het sturen te richten op de windinvalshoek - tenzij u een nieuwe mast wilt!

Zelfs bij aan de wind zeilen kan de situatie niet zonder meer beter genoemd worden. Bij varen met dichtgetrokken zeilen hoog aan de wind veroorzaakt de geringste lijwaartse koerswijziging, bijv. door een gierbeweging of deining, een plotselinge vaartvermeerdering , alweer vergezeld van een scherpere hoek van schijnbare wind. Een windvaanstuurinrichting is niet in staat te onderscheiden of het schip langzamer en zeer hoog aan de wind vaart, of sneller, maar ruimer, want de schijnbare wind is in beide gevallen dezelfde!

We komen op dit punt geen stap verder, want het is onmogelijk een windvaanstuurinrichting te leren een onderscheid te maken tussen twee verschillende situaties met fysisch gezien dezelfde effecten.

Autopilots bieden hier het enige alternatief. Op ruime koersen, en tot op zekere hoogte ook aan de wind, vallen planerende jachten eenvoudigweg buiten het bereik van de stuurmogelijkheden van een windvaanstuurinrichting.

Het Amerikaanse zeiltijdschrift CRUISING WORLD schrijft in nr 9 / 1999 over de mogelijkheid windvaanstuurinrichtingen in te zetten op schepen in de BOC Challenge: " ...the current boats accelerate and decelerate at such extreme rates that windvane steering appear on few and conservative boats only"